بررسی شیوع چاقی و عوامل دموگرافیک مرتبط با آن در تهران

چکیده مقدمه: چاقی به عنوان یکی از مهم‌ترین مشکلات بهداشتی در دنیا مطرح می‌باشد و شیوع آن با تغییر الگوهای غذایی و فعالیت‌های جسمی رو به افزایش است. هدف از این مطالعه، فراهم آوردن اطلاعات مبتنی بر جمعیت در زمینه شیوع چاقی و ارزیابی برخی عوامل دموگرافیک مرتبط با آن می‌باشد. روش‌ها: مطالعه مقطعی مبتنی بر جمعیت بر روی 3000 نفر در استان تهران در سال 1386 انجام شد. از شرکت کنندگان خواسته شد تا قد و وزن خود را در پرسش‌نامه ثبت نمایند. شاخص توده بدنی به عنوان سنجه مورد استفاده در ارزیابی چاقی عمومی در نظر گرفته شد و به صورت وزن (کیلوگرم) تقسیم بر مجذور قد (متر) محاسبه گردید. نتایج: شیوع اضافه وزن و چاقی به ترتیب 3/38 درصد و 5/17 درصد محاسبه گردید. شیوع ترکیبی اضافه وزن و چاقی برابر 7/51 درصد در مردان و 3/58 درصد در زنان به دست آمد. میانگین شاخص توده بدنی برای کل جمعیت 7/4 ± 1/26 برآورد شد. و در زنان  بیش از مردان بود (05/0 > P). شیوع کلی اضافه وزن و چاقی در مردان به ترتیب 7/39 درصد و 0/12 درصد و در زنان به ترتیب 4/37 درصد و 9/20 درصد به دست آمد. تحلیل چند متغیره نشان داد که افراد با سن بالاتر، جنس مؤنث، متأهلین و افراد با سطح تحصیلات پایین‌تر شانس بیشتری برای ابتلا به چاقی دارند. بحث و نتیجه‌گیری: مطالعه نشان داد که شیوع اضافه وزن و چاقی در جمعیت استان تهران به نسبت بالا است و همچنان به عنوان یک مشکل بهداشتی مهم، خصوصاً در زنان می‌بایست مد نظر قرار گیرد.